In deze maand van gastblogs een tweede blog van onze chirurg dr. Vera Rempe
Mijn dochtertje is nu zes jaar. ‘Mama, soms moet ik poepen maar dan durf ik niet’.
‘Hoezo dan liefje?’
‘Nou, dan ben ik met iemand aan het spelen en dan voel ik wel dat de poep eruit wil, maar dan wil ik niet stoppen met spelen want dan moet ik zeggen waarom dan en ik wil niet dat ze weten dat ik ga poepen.’
Tja, wat zeg je dan, tijdens het koken van de spaghetti bolognese?
Dus ik zei: “Liefje, schaam je je ervoor als je moet poepen?’
‘Ja natuurlijk, poep is toch vies?’
Als proctologisch gespecialiseerde chirurg van de Proctos Kliniek (‘billendokter’, zeggen mijn kinderen) denk ik daar sinds een paar jaar eerlijk gezegd wat genuanceerder over.
Het product poep is natuurlijk afval. En moeder natuur of vader schepper hebben in de vormgeving misschien een paar mogelijkheden laten liggen. Bruin en stinkend maakt natuurlijk niet echt geliefd.
Maar poepen, de activiteit, is toch eigenlijk wel een prachtig samenspel van een efficiënt werkende darm die alle essentiële stoffen uit ons eten haalt en alleen de onverteerbare restjes richting uitgang werkt. Om dan vermengd met wat smeerolie (slijm) een paar signalen te geven aan ons afweersysteem zodat we ook nog eens informatie uit onze poep halen. Vervolgens door goed samenwerkende spieren en zenuwen op het juiste moment pijnloos prijsgegeven aan een, liefst hygiënisch ogend en fris ruikend toilet. Zacht veegje met meerlaags papier, druk op de knop, het klaterende geluid van een bosomzoomde waterval. Jongens wat een opluchting, goed gevoel als het er weer uit is. Toch zeker 3 ons lichter trek je de deur van t kleine kamertje weer dicht. Zo, afgehandeld.
Voor veel mensen, veel meer dan je denkt, werkt het niet zo simpel. Die ervaren in dat kleine kamertje helemaal geen efficiënt, pijnloos, opluchtend gevoel. En als poepen niet vanzelf gaat maar moeizaam, of pijnlijk, of heel lang duurt, of je krijgt ‘t maar niet schoon, dan wordt dat schaamtevolle Taboe dat zelfs 6 jarigen al ervaren, nog veel groter. Dan is poep niet alleen vies, maar ook nog eens iets dat niet lukt terwijl het bij ‘anderen’ wel vanzelf gaat.
Schaamte en angst gaan hand in hand. Bij schaamte en angst voelen we ons geremd. En geremde spieren, zeker bekkenbodemspieren, zorgen voor nog meer problemen: pijn, verstopping, persen, grotere druk en alle gevolgen van dien. Het probleem om te poepen wordt dan een vicieuze cirkel.
Ik zet het vuur uit onder de spaghetti bolognese en hurkend kijk ik mijn kleine grote gegeneerde meisje in de pientere bruine ogen.
‘Ik snap het liefje. Poepjes zijn niet schoon, daarom wil je lichaam ze ook zo graag kwijt. Is het niet knap dat jouw lichaam je precies op het goeie moment, als de vieze poepjes klaar zijn om naar buiten te gaan, jou heel stilletjes een seintje geven? Je hoort geen geluid, er is niks aan je te zien, je voelt het alleen maar in je billen…’
‘Ja mama, het gaat dan zo’n beetje knijpen! En dan hou ik het tegen, dan knijp ik terug.’
‘Precies lieverd. Dat heb je geleerd toen je 2 was, op het potje. Dat was heel knap van jou. Wat denk je, als jouw lichaam jou zo heel stilletjes een seintje geeft dat het tijd is om naar de wc te gaan, zullen wij dan een truc bedenken zodat je naar de wc kunt gaan zonder je te schamen?’
‘……. Ik kan ook zeggen dat ik moet gaan plassen. Want plassen is niet zo vies als poepen.’
‘Bijvoorbeeld’
‘En als het dan heel lang duurt, zeg ik gewoon dat ik extra goed mijn handen heb gewassen. Want dat is juist heel schoon’.
‘Zeker! Ik ga nu de spaghetti afmaken, oke?’
‘Oke mama. Trouwens, ik ga even…. Plassen. En dan heel goed mijn handen wassen.’
Vera Rempe, chirurg
Proctos Kliniek
v.rempe@proctoskliniek.nl