Na de oproep van vorige week om met verzoeken te komen voor aanvullingen op de bekkenbodemapp heeft de mail niet stil gestaan. Ik ben daar blij mee, want met elkaar komen we op goede ideeën. Als gebruiker, als therapeut, alle adviezen zijn welkom. Vorige week heb ik gezegd dat we tot 23 juni de tijd hebben dus je hebt nog tijd. Je kunt je opmerkingen tot die tijd nog sturen naar bekkenbodemapp@gmail.com
Vandaag kwam Petra binnen. Twee jaar geleden heeft zij een ernstig auto ongeluk gehad, een klap van de zijkant met forse schouderklachten, een whiplash en natuurlijk veel pijn tot gevolg. Ze revalideert al twee jaar, maar het staat nu stil. Ze volgt nog fysiotherapie, krijgt speciale therapie voor haar ogen omdat die na de klap niet meer goed functioneren en bovendien aparte therapie voor de gevolgen van de whiplash.
Zitten lukt ook niet goed, als sinds het ongeluk niet meer, maar er waren toen ergere dingen, die harder schreeuwden om aandacht. Maar nu ze twee jaar verder is zoekt zij nog naar oplossingen van de resterende klachten. Haar fysiotherapeut stuurde haar naar ons toe. ’Kun jij eens naar haar stuitje kijken of je daar iets mee kunt?’
Ik stel haar veel vragen, zoals onze bekkenfysiotherapeuten altijd doen. ‘Hoe gaat het met plassen, ontlasten en vrijen?’
In het kort……..
Ze voelt sinds het ongeluk niet meer dat de blaas gevuld is en ook bij het plassen voelt ze niet dat de urine door de plasbuis naar buiten loopt.
Ze voelt ook niet meer dat het rectum zich vult en voelt ook niet bij het ontlasten dat de ontlasting door de anus naar buitenkomt.
En ja, met vrijen voelt ze niet veel, krijgt geen orgasme en voelt ook niet als haar partner bij haar binnenkomt.
Ik besluit pte te onderzoeken en doe een paar testen. Haar stuitje staat naar 1 kant en doet ook pijn bij aanraken. De bekkenbodemspieren voelen aan een kant heel hard aan en doen tevens pijn bij onderzoek.
Gelukkig is er een nieuwe techniek in opkomst waar we hard aan werken en we kregen het heel eenvoudig voor elkaar om de stuit weer op de juiste plek te krijgen. Zonder pijn, ze merkte er eigenlijk niets van.
Na drie weken is pte weer terug in de praktijk en ik zie al als ze in de wachtkamer zit dat het beter gaat.
‘Hoe gaat het?’
‘Ik begrijp er niets van. Ik kan normaal zitten, ik voel mijn blaasvulling, ik voel dat ik plas, ik voel mijn ontlasting in het rectum en voel dat ik ontlast, en ja ik heb ook plezier in het vrijen gekregen. Ik voel alles weer’. En of het nog niet genoegd was…’ik ben ook bij mijn behandelaar geweest voor mijn ogen en die doet vaak testen , zo ook afgelopen week. Hij begreep niet hoe het kon dat ze zoveel vooruitgang had geboekt in zo’n korte tijd’.
We zijn er nog niet, we moeten vooral nog veel spanning en pijnpunten weghalen uit de keten van bewegen, daar waar ze met spierspanning haar scheve stand heeft lopen compenseren. Maar er is dus meer mogelijk dan we aanvankelijk gedacht hebben.
Marijke Slieker
PS vergeet je je opmerkingen niet te sturen?