Het was een bijzondere week waarin we bij ons wekelijks overleg een aantal patiënten met complexe problematiek bespraken. We kwamen vooral ook tot de ontdekking hoe veel leed er toch is. Al deze mensen hadden ieder voor zich al een hele lange periode achter de rug waarin ze nog nooit om hulp hadden gevraagd. NOG NOOIT!
De klachten ware gemiddeld meer dan 10 jaar aanwezig, soms begonnen tijdens de zwangerschap en/of na de bevalling of rond de overgang. Wat vooral weer opviel was dat het allemaal wel meeviel, dat verlies……
Maar toen de therapeut goed ging uitvragen bleek dat men rond de toilet leefde. Men ging niet naar de stad en al zeker niet de deur uit als de ontlasting er niet uit was. Onverwachte uitstapjes waren niet aan de orde en soms zelfs een bezoek aan jarige kleinkinderen was niet meer aan de orde.
Er was ook een manlijke patiënt, Henk. Hij liep al meer dan 15 jaar met zijn klachten en ook bij hem was bij navraag het sociale leven fors beperkt. Verjaardagen, uitstapjes op het werk, sporten (golf) gestopt, vakanties……. Alleen met een hiervoor speciaal aangeschafte camper, etc. En of dat allemaal nog niet genoeg was…… hij had een aanbod om met een vriend een paar weken te gaan zeilen afgeslagen. Allemaal omdat hij zoveel moeite had met plassen en ontlasten.
Hobby’s waren veranderd en aangepast: schaken, fietsen (alleen), tuinieren. Alles wat maar in eigen tempo of rond zijn eigen huis kon was goed, maar verder niet. Maar Henk was nog maar 38 jaar!
Ook voor Henk was er met bekkenfysiotherapie een heleboel winst te halen. Henk leerde over zijn bekkenbodem, de relatie met spanningen en waarom het plassen en ontlasten zo moeilijk was. 15 jaar van zijn leven in stilte geworsteld met al zijn klachten. Te moeilijk om mee te leven, te moeilijk om over te praten. Nooit naar de dokter geweest, maar ook de arts had er nooit naar gevraagd. Wel zakjes gegeven om beter te poepen maar verder niet.
En dan was er nog Patricia, zij kwam voor een tweede mening/analyse op verzoek van haar manueel therapeut. Ze had stuitklachten en ook het bekken en haar lage rug gaven problemen. Maar Patricia kon eigenlijk best wel redelijk zitten, en was ook nooit op haar stuit gevallen. Ze studeert economie. Ik besloot vooral verder te vragen naar plassen, ontlasten en vrijen. En eigenlijk was alles een probleem. Ze kon alleen maar persend plassen, ontlasten 1-2 keer per week. Vrijen doet altijd pijn. En hoe lang al? Patricia is 24 en weet niet beter dan dat ze persend moet plassen….. en bij navraag kwamen er verhalen van veel spanningen in haar kindertijd, jeugdzorg, uithuisplaatsingen, alles waar je als kind geen behoefte aan hebt
Dit zijn zomaar wat voorbeelden van het stille leed waar ik wel vaker over schrijf. En daarom ook alles doe om daar aandacht voor te vragen. En als ik nog niet gemotiveerd was (net als al die bekkenfysiotherapie collegae in het hele land) dan zou ik het na afgelopen week wel zijn geworden.
Daarom kom ik nog maar een keer terug op het verzoek dat ik een paar weken geleden aan jou heb gedaan. Wil je mij helpen om de aandacht voor de bekkenbodem nog verder te vergroten?
Dat kan door op mij te stemmen via deze link (twee klikken!)
http://www.dvdf.nl/fysio-in-beeld
Zo kan ik ‘fysiotherapeut van het jaar’ worden en van daaruit nog meer aandacht vragen voor de bekkenbodem. Want dat is voor mij eigenlijk waar het over gaat.
Stemmen kan nog tot 23 oktober dus als je het nog niet gedaan hebt, dan graag nu!
En als je al wel gestemd hebt…… weet je dat je je vriendin, buurvrouw, partner, zoon, dochter etc. ook kunt vragen te stemmen? Plak dus de link in een mail of op je Facebook, LinkedIn pagina en deel hem met zo veel mogelijk mensen.
Super superdank! Op 4 november wordt het bekend gemaakt en zal ik natuurlijk van mij laten horen. Yes, ook als ik het niet gewonnen heb…..
(Voor persoonlijke reacties kun je altijd mailen naar marijkeslieker@profunduminstituut.nl)
Marijke Slieker