Herinneringen en je bekkenbodem

Een weinig verhelderende titel. Herinneringen. Heb jij ook herinneringen? Fotoboeken vol misschien wel van je vakanties, diploma uitreikingen, een trouwerij, een feest, de geboorte van je kind…….

Als we dan in de fotoboeken bladeren, krijgen we een grote glimlach en worden we weer een beetje blij. Want het zijn mooie herinneringen.

Maar zoals we allemaal weten bestaat het leven niet uit alleen maar leuke dingen, mooie gebeurtenissen en dus ook mooie herinneringen. We weten maar al te goed dat we allemaal ook dingen meemaken die minder leuk zijn. En op de een of andere manier hebben we geen fotoboek nodig om ons dat te blijven herinneren. Toch kunnen we ons (gelukkig) niet alles herinneren en is het soms zo ver weggedrukt in onze geest dat we helemaal geen weet meer hebben van de gebeurtenis. Eigenlijk vreemd maar zo kan het gaan.

Herinneringen zijn rare dingen. Ze worden ergens opgeslagen. Soms gaat de deksel er op en weten we het niet meer. Maar als we door iets er aan herinnerd worden kan er zo maar een hele reeks herinneringen weer terugkomen.

Soms is het een luchtje, een geluid, een stuk muziek, een smaak van voedsel dat de herinneringen terughaalt. Soms leuke maar soms ook minder leuke. Herinneringen die ons ontroeren, blij maken of juist heel verdrietig of bang. Alles kan.

Of heb je iets heel naars meegemaakt. Misschien herinner je je ook wel een eigen heel verdrietig moment: een ouder die overlijdt of een kind. Dn duurt het lang voordat je bijvoorbeeld alleen al naar een foto kan kijken zonder dat je maag helemaal samentrekt. En toch komt er een moment in de tijd dat de herinnering ‘niet meer je met je aan de haal gaat’.

Maar wat heeft dit nu allemaal met je bekkenbodem te maken? Eigenlijk alles. Want je bekkenbodem is ook een soort fotoalbum. Ik noem het ook wel eens een harde schijf (van je computer dan). Ook daar kunnen herinneringen zich vastzetten en je bekkenbodem kan dan steeds strakker komen te staan. Overactief worden dus.

Daarom vraagt een bekkenfysiotherapeut bij een intake altijd naar nare ervaringen, stressfactoren. Heb je negatieve ervaringen die een grote impact op je hebben gehad. Ze hoeven niet alle details te weten, maar het kan wel veel van de klachten van de overactiviteit verklaren. En als dat zo is helpt het niet om alleen maar te leren om je bekkenbodem te ontspannen. Eigenlijk vraag je dan om je fotoboek vooral gewoon lekker door te bladeren (juist ja, dat fotoalbum met nare, traumatische en/of verdrietige ervaringen).

En juist door alleen maar te proberen om je bekkenbodem te ontspannen kun je juist veel van deze herinneringen oproepen. Zelfs de herinneringen die je je eigenlijk niet meer kon herinneren.

Juist daarom is het dan verstandig om een andere zorgverlener erbij in te schakelen: een psycholoog of een seksuoloog bijvoorbeeld. Wij noemen dat dan multidisciplinair behandelen.

Vooral de psycholoog kan dan samen met jou in gesprek gaan om je te helpen die herinneringen een plek te geven. Dat kan in gesprekken maar zij hebben bijvoorbeeld ook een heel andere techniek in huis: Eye Movement Desensitization and Reprocessing, oftewel EMDR. Dit is een techniek waarbij juist ook herinneringen kunnen worden weggewerkt die je eigenlijk niet meer bewust in je herinneringen hebt. Het is dus een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van traumatische ervaringen. Dit kan zijn een schokkende ervaring, zoals een verkeersongeval of een geweldsmisdrijf. Maar ook voor andere ervaringen die veel invloed hebben gehad op de ontwikkeling van iemands leven zoals pesterijen of krenkingen in de jeugd, die in het hier-en-nu nog steeds invloed hebben kan de methode gebruikt worden.
EMDR is een relatief nieuwe therapie. De belangrijkste insteek van de EMDR therapeut is om je te helpen de herinneringen aan deze gebeurtenissen te verwerken, met de bedoeling daarmee de klachten te verminderen of te laten verdwijnen (www.emdr.nl).

Belangrijk doel is dus om de herinneringen een plek te geven. Weggaan doen herinneringen niet maar de pijn kan wel steeds minder worden.

Eigenlijk kun je al je herinneringen in je lijf zien als een grote kast van een apotheek. Je weet wel, zo’n enorme wand met vakken maar dan zonder deurtjes. En in ieder vakje zit een herinnering. Leuke, mooie, lieve, emotionele, warme herinneringen, maar ook de nare traumatische en verdrietige. En toch kun je met de juiste begeleiding van deze herinneringen minder moeilijke herinneringen maken, zodat je naar de kast kunt kijken zonder dat het met jou aan de haal gaat.

Ik wens jou en je bekkenbodem dus vooral mooie herinneringen…

Marijke Slieker